ΑΠΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΛ(Η ) ΤΑ ΙΔΙΑ;

ΓΡΑΦΕΙ Ο/Η ISOCRATES

Ο αιώνιος φόβος των ανθρώπων στη προσπάθεια διασφάλισης όλων των απαραίτητων αγαθών της ζωής, ήταν πάντα η προστασία της υγείας τους για τους ίδιους και για τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της πίστης για θέληση στη ζωή, έπαιζε πάντα η θρησκεία καθώς βοηθούσε να διατηρηθεί η ισορροπία σε κάθε στιγμή αδυναμίας. Οι ηθικές αναστολές μας απαλλάσσουν από υπερβολές που ενδεχομένως μας οδηγούν κυριεύοντας μας σε στάσεις ζωής βλαβερές για τη ψυχική μας υγεία και κατά επέκταση τη σωματική. Δια μέσου της θρησκείας διδασκόμαστε την ορθή συμπεριφορά που αρμόζει σε κάθε άνθρωπο, ενώ επίσης τα ηθικά διδάγματα και τα παραδείγματα προς μίμηση διέδιδαν την χάρη της καλοσύνης και την βλάσφημη απληστία, με σκοπό να μας παραπέμψουν στη δίκαιη και μη εγωκεντρική ή φθονερή αντιπροσώπευση.

Η εκμετάλλευση άλλων ανθρώπων, όπως το ψεύδος και η εξαπάτηση με σκοπό αυτών το ατομικό συμφέρον, είτε δεοντολογικά είτε για υλικά πλούτη, γνωρίζουμε δια της ιερής ιστορίας ότι είναι παροδικά και ότι η τιμωρία δεν αργεί να έλθει στους υπόλογους(π.χ. Ωνάσης), ενώ ακόμη η διακαής απληστία που μας τυφλώνει για την άσεμνη υπεροχή μας και μας φτάνει στα όρια που ξεπερνάνε την ανθρώπινη φύση μας παραδειγματίζονται από τη θρησκεία ως ακόλαστες επιθυμίες ή συμφωνίες με το διάβολο και τις επακόλουθες συνέπειες του αμαρτήματος.

Εάν πρόκειται για τιμωρία από το θεό ή για εκδικητικότητα της ανθρώπινης φύσης για όσους επιχειρούν να την αμφισβητήσουν δεν μπορούμε να το ξέρουμε, η ιστορία ωστόσο διδάσκει και εκμυστηρεύεται.

Έναν από τους σημαντικότερους και κυριότερους παράγοντες θεμελίωσης μιας χώρας αποτελεί πάντα ο τομέας της ΥΓΕΙΑΣ και τα ποικίλα συστήματα που την αφορούν ώστε να καλύπτουν όλες τις ανάγκες του ευρύ κοινού-λαού. Ο λαός άλλωστε είναι και ο κριτής της όποιας απόφασης λάβει η αρμόδια εκλεγμένη κυβέρνηση καθότι είναι και ο κύριος αποδέκτης. Οι σημερινές τροποποιήσεις του ασφαλιστικού συστήματος είναι μη αποδεκτές από ένα ικανοποιητικό νούμερο πληθυσμού της χώρας μας και οδεύουν το μέσω πολίτη στην επιλογή ιδιωτικής ασφάλισης. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ιδιωτικές ασφαλίσεις είναι μοντέλο προερχόμενο από νοοτροπίες ξένων και αναπτυγμένων χωρών, που δεν επιδέχονται σύγκρισης με τα ελληνικά δεδομένα. Οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για χρήση ιδιωτικής ασφάλισης που αλλού θεωρούνται δεδομένα για το λαό στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτες και ακόμα μη γόνιμες ή έστω δόκιμες. Σύμφωνα με την ιστορία μας άλλωστε δεν υπάρχει πρόδρομος για την ιδιωτικοποίηση της χώρας και την υπερίσχυση του καπιταλισμού κατά των κρατικών φορέων που ευνοούν το κοινό σύνολο.

Παράλληλα με αυτό οφείλουμε να αναφέρουμε πώς όπως και μετά από την επίτευξη ενός ιατρικού «θαύματος» τίθενται ζητήματα ηθικής και παραφροσύνης, κάθε εξής οφείλουμε να χειριστούμε και την εξασφάλιση της υγείας μας, δηλαδή όχι με βάση το τι μπορούμε να έχουμε αλλά το τι μας χρειάζεται.

Τέλος το ξεπούλημα του κράτους σε ξενόφερτες και μη προσαρμόσιμες για τα κοινά ιδεολογίες-δεοντολογίες μπορεί να είναι δελεαστικές ως το κυνήγι ενός άπιαστου ονείρου, όχι όμως άξιες για το ξεπούλημα της ψυχής μας στο εφήμερο για το χατίρι κάποιων.